Czy zawsze trzeba być osobiście w sądzie?

W postępowaniu cywilnym, gdy świadek nie jest w stanie stawić się przed sądem (np. ze względu na stan zdrowia), przesłuchanie może przeprowadzić jeden z sędziów wyznaczonych ze składu sędziowskiego albo też przesłuchania dokona inny sąd w miejscu pobytu świadka.

Natomiast, jeśli charakter dowodu się temu nie sprzeciwia, sąd może postanowić, że przeprowadzenie dowodu nastąpi przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających dokonanie tej czynności na odległość.

Praktycznie każdy sąd okręgowy dysponuje zestawami do przeprowadzania tzw. wideokonferencji (tutaj szczegółowo informacje przekazuje Sąd Okręgowy w Opolu).

Od pewnego czasu, świadek może złożyć zeznania na piśmie, jeśli tak postanowi sąd.

W postępowaniu karnym świadka, który nie może się stawić na wezwanie z powodu choroby, kalectwa lub innej przeszkody, można przesłuchać w miejscu jego pobytu.

Poza tym przesłuchanie świadka może nastąpić przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. W postępowaniu przed sądem w czynności w miejscu przebywania świadka bierze udział referendarz sądowy (albo też: asystent sędziego, urzędnik zatrudniony w sądzie, w którego okręgu świadek przebywa, funkcjonariusz Służby Więziennej, urzędnik konsularny).

W czasie stanu zagrożenia epidemicznego sprawę rozpoznawaną w postępowaniu cywilnym można przeprowadzić przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie ich na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Osoby uczestniczące w takiej sprawie nie muszą przebywać w budynku sądu.

Jest też możliwe, aby zrezygnować z przeprowadzania rozprawy, a także nie przeprowadzać jej w formie zdalnej, a sprawę rozpoznać na posiedzeniu niejawnym. W tym przypadku strona powinna złożyć oświadczenie, że się temu nie sprzeciwia.

Adwokat Roman Gładysz dysponuje środkami technicznymi oraz doświadczeniem w prowadzeniu spraw na odległość.

Misselling

Działanie przedsiębiorcy może stanowić praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów, gdy na przykład przedsiębiorca proponuje konsumentom nabycie usług finansowych, które nie odpowiadają potrzebom tych konsumentów ustalonym z uwzględnieniem dostępnych przedsiębiorcy informacji w zakresie cech tych konsumentów lub proponuje nabycie tych usług w sposób nieadekwatny do ich charakteru (misselling).

Misselling polega na nieadekwatność produktu do charakteru, profilu lub potrzeb konsumenta, braku wyjaśnień o sposobach i czasie likwidacji instrumentu, braku informacji o konstrukcji instrumentu i strukturze portfela inwestycyjnego, braku informacji o stopniu ryzyka instrumentu. W konsekwencji może być uznane za nieuczciwą praktykę rynkową.

Istotne jest to, że przedsiębiorca po uzyskaniu od konsumenta informacji o jego stanie majątkowym oraz zobowiązaniach, powinien dokonać rzetelnej oceny możliwości i umiejętności podejmowania przez niego decyzji dotyczących inwestowania w produkty, jakimi są np. obligacje korporacyjne. Obligacje tego rodzaju to produkt o wysokim ryzyku inwestycyjnym.

Sposób oferowania obligacji korporacyjnych powinien być poprzedzony dokładną analizą potrzeb i oczekiwań konsumenta. Przedsiębiorca powinien przekazać konsumentowi przed podpisaniem umowy dokładne informacje o cechach produktu i związanych z nimi ryzykach i to w formie dostosowanej do możliwości poznawczych konsumenta.

Zniekształcenie zachowania rynkowego przeciętnego konsumenta polega na podjęciu lub możliwości podjęcia określonej decyzji dotyczącej umowy, w sytuacji, gdy wobec innego (uczciwego) zachowania (praktyki rynkowej) przedsiębiorcy, konsument podjąłby lub mógłby podjąć decyzję odmienną.

W konsekwencji konsument może domagać się zapłaty od przedsiębiorcy odszkodowania.

Jeden z polskich przedsiębiorców, który według nieprawomocnych decyzji Prezesa Urzędu Konkurencji i Konsumentów mógł stosować praktykę missellingu, poinformował, że reklamacje w tych sprawach złożył około 2000 osób. Podpisano 71 ugód, a w 83 przypadkach prowadzone są negocjacje.

Adwokat Roman Gładysz prowadzi sprawy o zapłatę odszkodowania z tytułu missellingu, który dotyczył oferowania obligacji korporacyjnych.

Orzeczenia sądowe z lipca 2020 r.

Świadczenie wypłacane przez ubezpieczyciela w przypadku przedterminowego rozwiązania umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym nie jest świadczeniem głównym w rozumieniu art. 3851 § 1 zd. 2 kc (Uchwała Sądu Najwyższego-Izba Cywilna z dnia 17.07.2020 r., III CZP 75/19).
Porozumienie wekslowe, w którym wskazano, że wierzyciel może opatrzyć weksel gwarancyjny in blanco datą płatności według swego uznania, nie upoważnia do uzupełnienie weksla datą płatności przypadającą po upływie terminu przedawnienia roszczenia ze stosunku podstawowego (Uchwała Sądu Najwyższego-Izba Cywilna z dnia 17.07.2020 r., III CZP 72/19).
Poszkodowany, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, może domagać się na podstawie art. 444 § 1 kc odszkodowania z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad nim nieodpłatnie przez osoby bliskie (Uchwała Sądu Najwyższego-Izba Cywilna z dnia 22.07.2020 r., III CZP 31/19).

Wirus u fryzjera

Żaden z przepisów nie nakłada na przedsiębiorcę, który prowadzi zakład fryzjerski obowiązku zbierania, w trakcie epidemii SARS-CoV-2, oświadczeń od swoich klientów w sprawie stanu ich zdrowia.

Fryzjer może prowadzić działalność pod warunkiem zapewnienia, ażeby w miejscu, w którym jest prowadzona ta działalność, przebywali wyłącznie: obsługa oraz obsługiwani klienci; a w przypadku gdy klient wymaga opieki, także jego opiekun.

Niemniej jednak kwestią otwartą pozostaje to, czy dopuszczalne jest zbieranie przez fryzjera oświadczenia od klienta, co do przekazania informacji dla klienta zgodnie z wytycznymi Głównego Inspektora Sanitarnego.

Z wytycznych przeciwepidemicznych Głównego Inspektora Sanitarnego wynika, że klient zostaje poinformowany przez fryzjera o tym, że nie może przyjść na umówioną wizytę, jeśli:

występują u niego objawy wskazujące na chorobę zakaźną,
jest w trakcie odbywania obowiązkowej izolacji lub kwarantanny,
zamieszkuje z osobą, która jest poddana obowiązkowej izolacji lub kwarantannie,
w ciągu tygodnia miał kontakt z osobą podejrzaną o zakażenie, zachorowanie lub skierowaną do izolacji.

Klient fryzjera jest zobowiązany do:

noszenia maseczki.
noszenia rękawiczek jednorazowych lub dezynfekcja rąk.
zakazu używania, ale też wyjmowania telefonu komórkowego.

Przedsiębiorca, będący fryzjerem, nie może zwolnić się skutecznie z odpowiedzialności za szkody wyrządzone klientowi, gdy ten podpisze mu oświadczenie.

Zachowek

Kilka tygodni temu Sąd Okręgowy w Opolu oddalił apelację, utrzymując wyrok sądu rejonowego w sprawie o zachowek. W sprawie tej pełnomocnikiem strony pozwanej był adwokat Roman Gładysz.

Sprawa trwała przez dłuższy czas i dotyczyła nie tylko kwestii samego zachowku, ale też kręgu osób uprawnionych do jego otrzymania.

Prawo do zachowku wynika z pokrewieństwa lub małżeństwa. Jest to prawo do uzyskania określonej wartości pieniężnej. Do chwili otwarcia spadku prawo do zachowku ma charakter potencjalny. Przed śmiercią spadkodawcy nie istnieje prawo do zachowku.

Zachowek należy się zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy. Prawo do zachowku służy tylko tym osobom z kręgu uprawnionych, które w konkretnym przypadku byłyby powołane do spadku z ustawy.

Art. 991 Kodeksu cywilnego
§ 1. Zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek).

Immisja

Immisja polega na takich zdarzeniach czy też zachowaniach, które przenikają z jednej nieruchomości na nieruchomość sąsiednią. Działania te lub zaniechania związane są z wykonywaniem prawa własności. Ma to zawsze związek z sąsiedztwem nieruchomości i musi mieć charakter trwały.

Inaczej mówiąc, immisja zakłóca korzystanie z nieruchomości, wywołując niekorzystny stan dla nieruchomości objętej ingerencją. Ten niekorzystny stan wpływa negatywnie na nieruchomość jako rzecz. Utrudnia korzystanie z niej, a także wpływa na zdrowie ludzi lub zwierząt.

Wyróżniamy dwa rodzaje immisji:

materialne.
niematerialne.

Te pierwsze polegają na przenikaniu elementów materialnych, czyli cząstek materii jak pyły, sadze, gazy, pary, szron, zapachy, ciecze lub zjawisk. Zjawiska te to oddziaływania takie jak wstrząsy, hałas, fale elektromagnetyczne, promieniowanie. Może to też być na przykład systematyczne zalewanie wodą pochodzącą z sąsiedniej nieruchomości.

Natomiast immisje niematerialne to oddziaływanie na psychikę człowieka lub jego uczucia.

Tego rodzaju immisje polegają na przykład umiejscowienie na sąsiedniej nieruchomości materiałów niebezpiecznych, toalety publicznej, plaży nudystów, domu pogrzebowego, nieestetycznej reklamy, montażu systemu monitoringu obejmującego zasięgiem nieruchomości sąsiednie, banerów oświetlanych diodami.

Ochrona prawna przeciwko immisjom polega na żądaniu zaniechaniu immisji i przywróceniu stanu zgodnego z prawem. Przywrócenie stanu zgodnego z prawem może oznaczać całkowite zaprzestanie działań naruszyciela. Może też prowadzić do redukcji niekorzystnego oddziaływania, a więc podjęcia różnych działań na nieruchomości dotkniętej immisją. Oznaczać to może obowiązek wybudowania na przykład ekranów chroniących przed hałasem.

Immisja. Jak uzyskać odszkodowanie?

Jeśli w wyniku immisji dojdzie do wyrządzenia szkody, można domagać się stosownego odszkodowania. Wygranie sprawy o zaniechanie naruszania prawa własności to nie wszystko. Nadal trzeba przedstawić dowody na poparcie roszczenia o odszkodowanie.

Najlepiej sprawę dotyczącą immisji rozpocząć od umówienia się na poradę prawną. Podczas spotkania w kancelarii adwokackiej na terenie Opola można omówić sposób prowadzenia sprawy. Warto zaznaczyć, że należy przygotować odpowiednie dowody, które zostaną przez sąd uwzględnione. Nie wystarczy po prostu napisać pozew. Następnie konieczne jest sprawne przeprowadzenie sprawy sądowej, aby odnieść sukces, czyli wygraną.